Afgelopen zomervakantie ben ik maar liefst twee keer naar de film Dunkirk geweest in de bioscoop. Ik was er al met vriendinnen heen geweest maar toen wilde een vriend van mij ook nog dus toen heb ik hem nog een keer gezien. Normaal zou ik dat niet zo snel doen maar bij deze film was dat zeker geen straf. 

De film vertelt het verhaal van de evacuatie van de geallieerde soldaten die In Frankrijk gestrand waren tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het is dus gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het is een oorlogsfilm. Ik zal eerst wat achtergrondinformatie geven over de gebeurtenis zelf.

Het verhaalt speelt zich af in mei en juni 1940. Na de Duitse invasie in Nederland, België en Frankrijk raakten honderdduizenden militairen (grootste deel van de Britse landmacht) ingesloten aan de westkust van België en de noordwestkust van Frankrijk. In Engeland was men druk bezig om een plan te maken waarmee ze de kern van de Britse landmacht konden redden. Er werd een evacuatieplan bedacht. Daarop volgde een massale evacuatie met voornamelijk kleine schepen die de verslagen mannen van de Franse stranden konden redden. Dit ging echter niet zonder slag of stoot. Veel evacuatieschepen werden onderweg tegengehouden of lekgeschoten. Ondertussen werden de soldaten die op de stranden van Duinkerke aan het wachten waren, nog steeds omsingeld en gebombardeerd. Uiteindelijk slaagden de Britten erin om 338.226 soldaten van de Franse stranden te redden.  

De regisseur van de film, Christopher Nolan, heeft het verhaal verteld door meerdere verhaallijn te volgen die allemaal met elkaar te maken hebben. Je volgt dus niet één persoon of gezin. Dat maakt de film wel een stuk afstandelijker. Wel zijn er een aantal hoofdpersonen die gevolgd worden. Allereerst volgen we de soldaat Tommy (Fionn Whitehead) die samen met zijn collega en goede vriend Gibson (Aneurin Barnard) er alles aan doet om van het strand in Frankrijk af te komen. De soldaten op ingesloten zitten op Duinkerken worden continu beschoten vanuit de lucht door Duitse vliegtuigen (de Stuka´s). De Spitfires van de Royal Airforce doen er alles aan om de Duitse vliegtuigen uit te schakelen. Ook worden er een man en twee jongens op een privéjacht (dat diende als evacuatieschip) gevolgd tijdens hun tocht naar Duinkerken. 

De gebeurtenissen worden niet helemaal chronologisch verteld en dat maakt de film soms wat lastiger om te volgen. Ik vond het zelf soms best onduidelijk waar we precies waren in het verhaal. Ook vond ik het jammer dat je de hoofdpersonen niet zo goed leert kennen. Dat maakt de film een stuk afstandelijker. Ik miste wel personen waar je echt mee mee kon leven. Wél vond ik dat deze film echt heel erg mooi gemaakt is. Alles ziet er ongelofelijk realistisch uit en je vergeet haast dat het een film is. Ook het geluid van de film is erg goed, vooral bij de explosies en bombardementen. Vooral het einde vond ik erg indrukwekkend. Daar zie je hoe de soldaten weer terugkomen in Engeland en hoe ze door het volk ontvangen worden als helden. Het geeft enigszins een euforisch gevoel en het is fijn dat het toch nog op een bepaalde manier goed geëindigd is.

Hierbij nog de trailer van de film. Zeker het kijken waard!